Φαινομενικά, στην Βραζιλία, ο καθένας μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο. Ακόμη κι αν δεν φορέσει ποτέ τη φανέλα της Σελεσάο, ακόμα κι αν δεν φτάσει ποτέ στο υψηλότερο επίπεδο γράφοντας το όνομά του στη χρυσή λίστα των κορυφαίων όπως ο Pelé, ο Rivelino, ο Sócrates, ο Ronaldo, ο Ronaldinho και αρκετοί άλλοι.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως ο κάθε Βραζιλιάνος είναι και ο νέος Neymar. Και δεν μιλάμε για τους χιλιάδες Βραζιλιάνους που βρίσκονται κάθε χρόνο υπό μεταγραφή σε ευρωπαϊκές ομάδες αλλά για κάποιον που κατάφερε να κοροϊδέψει ένα ολόκληρο σύστημα και να προσποιηθεί τον ποδοσφαιριστή. Όχι για λίγο, αλλά για 26 ολόκληρα χρόνια. Αυτός ακριβώς ήταν ο Kaiser.
Πίσω στις αρχές των 80s, στη φαβέλα του Ρίο Jacarezinho, ο (γεννημένος το 1963) ημι-επαγγελματίας Carlos Henrique Raposo απέκτησε το παρατσούκλι Kaiser εξαιτίας της ομοιότητάς του με τον Franz Beckenbauer: ψηλός, αδύνατος και αθλητικός.
Σύντομα κατέληξε στο ότι μiα κανονική ποδοσφαιρική καριέρα δεν τον ικανοποιούσε (ούτε φυσικά ο ίδιος ήταν επαρκής γι' αυτό), ωστόσο το γκλαμουράτο lifestyle των ποδοσφαιριστών του ταίριαζε απόλυτα. Το ποδοσφαιρικό ταλέντο μπορεί να απουσίαζε, όμως ο Raposo είχε άλλα χαρίσματα: μπορούσε να πείσει τον καθένα μετά από μία σύντομη συνομιλία.
Με ένα κοστούμι δανεικό (κυριολεκτικά), συνήθιζε να επισκέπτεται τα πιο δημοφιλή εστιατόρια και μπαρ του Ρίο, αναζητώντας ποδοσφαιριστές που είχαν την ταμπέλα του μελλοντικού σταρ, όπως ας πούμε ο Romário. Χωρίς να χάνει χρόνο, γινόταν φίλος μαζί τους και έμπαινε γρήγορα στον κύκλο τους.
Ο Raposo διοργάνωνε τα πιο εξωφρενικά πάρτι για τους νέους του φίλους - η σχέση του με το τόπι δεν έφτανε στο μισό την ικανότητά του για πάρτι. Μάλιστα, προκειμένου να "πουλήσει" καλύτερα τον εαυτό του σε ενδιαφερόμενες ομάδες, είχε γυρίσει κάποιες βιντεοκασέτες με έναν σωσία του που ήξερε σπουδαία μπάλα, ώστε όποιος τις δει να πειστεί για το ταλέντο του.
Παράλληλα, εκτός από ποδοσφαιριστές είχε πιάσει φιλίες με δημοσιογράφους και μάνατζερ, οι οποίοι τον προωθούσαν, χωρίς καν να τον έχουν δει ποτέ να αγωνίζεται. Σε μόλις λίγα χρόνια, ο Raposo, κατάφερε να βρεθεί σε ομάδες όπως οι Botafogo, Flamengo, Fluminense, Vasco da Gama, η μεξικάνικη Puebla αλλά και η γαλλική Ajaccio (με την φανέλα της οποίας τον βλέπεις στη φωτογραφία αριστερά).
Στα πρώτα 8 χρόνια της καριέρας του, ο Kaiser έπαιξε όλα κι όλα 5 παιχνίδια, στα οποία φυσικά και δεν σκόραρε αν και ήταν -ή μάλλον καλύτερα, δήλωνε- επιθετικός. Σε κάθε ομάδα που βρισκόταν, ο Raposo ακολουθούσε πάντοτε την ίδια τακτική: Υπέγραφε συμβόλαιο 6 μηνών και ισχυριζόταν αρχικά ότι πρέπει να φτιάξει την φυσική του κατάσταση, γι' αυτό και προπονούνταν μαζί με personal trainer. Σε κάποιες περιπτώσεις δωροδοκούσε τους γιατρούς της εκάστοτε ομάδας του για να τον βγάλουν τραυματία, ενώ σε περίπτωση που βρισκόταν εντός αγώνα, φρόντισε να βγει σχεδόν αμέσως, ακόμη κι αν χρειαζόταν να πάρει κόκκινη κάρτα.
Ήταν μια εποχή που το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο δεν ήταν ακριβώς επαγγελματικό και οι ιατρικές εξετάσεις ήταν περισσότερο μια τυπική διαδικασία. Η μαγνητική τομογραφία για κάποιον τραυματισμό δεν υπήρχε καν σαν ιδέα, όπως γίνεται σήμερα.
Επιπλέον, φρόντιζε να δωροδοκεί ακόμη και τους καχύποπτους δημοσιογράφους, τους οποίους φυσικά και καλούσε στα πάρτι του. "Κάθε βράδυ, από Δευτέρα μέχρι Κυριακή έβγαινα και έμενα έξω μέχρι το πρωί. Δεν ήμουν ποτέ σε καλή κατάσταση για να κάνω προπόνηση, πόσο μάλλον να παίξε σε κανονικό αγώνα" έλεγε ο ίδιος για τα άγρια βράδια της νιότης του.
Είχε όμως την υποστήριξη των συμπαικτών και του τύπου, σε σημείο που ήταν σχεδόν αδύνατο να μπορέσει κάποιος να του προσάψει κάτι. Όπως έχει δηλώσει ο πρώην διεθνής επιθετικός Bebeto, από την πρώτη στιγμή που θα μιλούσε κάποιος στον Kaiser θα γοητευόταν από αυτό που πούλαγε και εύκολα θα τον συμπαθούσε. Κάθε φορά που τέλειωνε το συμβόλαιό του, ο Raposo ξεκινούσε την ίδια ιστορία από την αρχή, για να βρει το επόμενο. "Όλες οι ομάδες που πέρασα χάρηκαν μονάχα δύο φορές, όταν ερχόμουν και όταν έφευγα" θα πει με απόλυτη ειλικρίνεια ο ίδιος.
Ο Raposo κράτησε ζωντανό το παραμύθι του για 26 χρόνια αλλάζοντας 10 ομάδες σε Βραζιλία, Μεξικό, Γαλλία, ΗΠΑ και Αργεντινή, κερδίζοντας κυρίως αναγνωρισιμότητα και εμπειρίες. "Αυτό που πάντοτε φρόντιζα να κάνω ήταν να βρίσκομαι στην ίδια παρέα με διάσημους ποδοσφαιριστές. Το γεγονός πως θεωρείσαι και εσύ τέτοιος ήταν ένας πραγματικός μαγνήτης για τις γυναίκες. Και εγώ ήμουν εθισμένος στο σεξ σχεδόν όσο ο Michael Douglas. Κατά διαστήματα κοιμόμουν μέχρι και με τρεις γυναίκες τη μέρα" υποστηρίζει ο Kaiser.
Μετανιώνει για όσα έζησε; "Καθόλου, για τίποτα. Ήταν η εποχή που οι ομάδες εκμεταλλευόντουσαν τους παίκτες και κάποιος έπρεπε να τις βάλει στη θέση τους" είναι η άποψη του μεγαλύτερου απατεώνα που γνώρισαν ποτέ τα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
Η απίθανη, παράξενη αλλά αληθινή ιστορία του Βραζιλιάνου είναι και το θέμα του ντοκιμαντέρ Kaiser: The Greatest Footballer Never to Play Football, που κυκλοφόρησε και στους κινηματογράφους. Ο Kaiser φυσικά και δεν (προσποιείται πως) παίζει ποδόσφαιρο πια. Πλέον, δηλώνει personal trainer και εντελώς τυχαία, η πελατεία του είναι κατ' αποκλειστικότητα γυναίκες.
